چند روز پیش، برای دیدار یکی از دوستان و آموزگاران گرامی بازنشسته ام به یکی از بیمارستان های دولتی رفتم. از ده روز پیش به خاطر بیماری قلبی در بیمارستان بستری شده بود و یکی، دو روز دیگر می خواست مرخص شود. تا آن روز، چیزی نزدیک به دو میلیون تومان پرداخت کرده بود، البته هنوز مانده بود تا با بیمارستان تسویه حساب کند. سخت از اجرایی نشدن بیمه طلایی فرهنگیان بازنشسته – که وزیر از سه سال پیش، قولش را داده بود- گلایه می کرد. می گفت بیمه طلایی را برای شما آموزگاران شاغل پیاده کردند که از ما جوان تر و تندرست ترید و کمتر بیمار می شوید. اما ما بازنشستگان، فراموش شدگانیم، و چون سن و سال مان گذشته است و بیشتر