رشت از جمله شهر های توریستی ایران به شمار می آید که همه ساله گردشگران داخلی و خارجی زیادی از آن بازدید می کنند. به مانند بسیاری از شهر های بزرگ و معروف ایران برخی از جهانگردان خارجی پس از بازدید از رشت مشاهدات خود درباره این شهر را در قالب سفرنامه به رشته تحریر درآورده اند. فصل مشترک بیشتر این سفرنامه ها گله گذاری از بارش شدید باران در این شهر و آب و هوای شرجی آن است. سرآمد این گردشگران حمدالله مستوفی است که این گونه از رشت یاد کرده است: رشت از اقلیم چهارم، هوایش بغایت گرم است. حاصلش غله و پنبه و ابریشم و برنج است. از جمله افرادی که از رشت بازدید کرده است گریبادوف سفیر روسیه در ایران در زمان قاجاریه است. گریبادوف در ذکر خاطرات خود از رشت از آب و هوای این شهر ابراز ناراحتی می کند. وی در نامه ای درباره رطوبت هوای رشت می نویسد:

«رطوبت به قدری زیاد است، که حتی از درز ساعت هم عبور کرده و فنر ساعت زنگ می زند.»بد نیست متذکر شویم که در سال 1071 هجری قمری، قوای روسیه به دستور پترکبیر به گیلان حمله برد و رشت را تا سال 1145 هجری قمری در اشغال خود نگه داشت. مظفرالدین شاه جانشین ناصرالدین شاه قاجار هم به مانند این مرد روسی از آب و هوای رشت و شدت بارش ها در آن گله داشته است. مظفرالدین شاه زمانی از رشت بازدید کرده است که می خواسته از ایران به اروپا برود. شاه قاجار در سفرنامه خود درباره باران رشت این گونه می نویسد: «صبح از خواب برخاستم. دیگر از دست باران نمی دانم چه بنویسم. از یک ساعت به غروب مانده تا هم اکنون که از خواب برخاستم، متصل باران می بارد و معرکه می کند.»ژهانری رنه آلمانی نیز که در اواخر قاجاریه از رشت بازدید کرده است این گونه رطوبت این شهر را شرح داده است: «رطوبت به اندازه ای در این ناحیه زیاد است، که گمان می کنم تا مغز استخوان ما نفوذ کرده باشد.»