گروه دانش یک بوته گیاه گونه «ترادسکانسیا» بیش از 40 سال ارتباطش با جهان خارج قطع شد اما در این مدت زنده ماند. راز زنده ماندن این گیاه چه بود؟

دیوید لاتیمر در سال 1960 گیاه کوچکی را داخل یک بطری کاشت. وی تا سال 1972 آن را آبیاری کرد اما پس از گذاشتن یک چوب پنبه روی دهانه بطری از آن پس دیگر به گیاه آب نداد. لاتیمر تنها مراقبتی که از این گیاه می کرد چرخاندن بطری بود تا سمت تابش نور به گیاه را تغییر دهد. چگونه این موجود زنده بدون آب و مواد مغذی خارجی توانسته این مدت طولانی زنده بماند؟

گیاه در واقع موفق شده به تنهایی اکوسیستم خود و شرایط لازم برای بقایش را دوباره احیا کند. در شرایطی که لاتیمر این گیاه را قرار داده بود، تنها نیاز حیاتی آن که می توانست به دست بیاورد، نور خورشید بود که از ورای شیشه بطری به آن می تابید. بنابراین پدیده فتوسنتز توانست روند عادی خود را ادامه دهد. از سوی دیگر، محیط بسته درون بطری یک اکوسیستم کاملا مستقل را ایجاد کرد که به وسیله فتوسنتز مواد حیاتی مورد نیاز گیاه، بازیافت می شود. اما آب مورد نیاز گیاه چگونه به آن می رسید؟ چرخه آب در زندگی گیاهان یک فرایند مستقل است به شکلی که آب داخل بطری توسط ریشه های گیاه جذب و پس از مصرف، از طریق برگ های گیاه تعریق و در فضا رها می شود. اما همین آب در فضای بسته ای که لاتیمر برای گیاه ساخته بود هنگام تعریق دوباره آزاد می شود. این آب در ته بطری جمع شده و این چرخه از سرگرفته می شود. از سوی دیگر، فتوسنتزهم اکسیژن تولید کرده به مرطوب شدن هوای داخل بطری کمک می کند. رطوبت در درون بطری افزایش یافته و به صورت قطرات آب در ته بطری جمع می شود. از طرفی برگ های مرده گیاه به ته بطری می افتد و می پوسد. با پوسیدن این برگ ها دی اکسیدکربن مورد نیاز برای فتوسنتز آزاد می شود و مواد مغذی را که توسط ریشه ها جذب می شود، تامین می کند. اگر می خواهید این کار را آزمایش کنید و وقت چهل ساله هم دارید، بدانید برخی از گونه های گیاهی از جمله «فوژر»های خانواده «آدیانتوم» یا «ترادسکانسیا»های خانواده «کاملیناسیائه» برای این کار بسیار مناسب است.