اصولااهل گفت وگوی مطبوعاتی نیستم اما چون مساله انتخاب «آرگو» یک مساله ملی و وطنی است، سکوت را جایز نمی دانم. بر کسی پوشیده نیست که انتخاب جشنواره های سینمایی همه سیاسی هستند، بنابراین انتخاب «آرگو» توسط آکادمی اسکار اصلامساله عجیبی نیست. همه ساله انتخاب این آکادمی بر اساس مناسبات سیاسی است اما وقتی فیلمی مثل «جدایی...» که به گمان من جزو 10 فیلم برتر تاریخ سینمای ایران است، پی ریزی و بنیان محکمی دارد، می تواند مناسبات سیاسی این آکادمی را به حاشیه براند. فیلم «آرگو» را ندیدم و هرگز هم نخواهم دید چون بدیهی است فیلمی که آنها درباره تاریخ ایران بسازند خالی از تحریف نخواهد بود. با توجه به اظهارات «کارتر» درباره این فیلم، دیگر واضح است که وضعیت این فیلم چطور بوده.

وقتی خودشان اذعان دارند که تحریف تاریخ است، دیگر نباید در مستندبودن یا نبودنش درنگ کرد. مسلما در مقابل «آرگو» که وارونه ای از واقعیات سیاست آمریکاست فیلمی نظیر فیلم «کاترین بیگلو» با عنوان «بعد از نیمه شب» نادیده گرفته می شود چرا که واقعیاتی را صریح بیان می کند، مثلاصحنه های شکنجه ای را نمایش می دهد که در عین مستندبودن، طبیعتا به مذاق جامعه آمریکایی و سیاستمدارانش خوش نمی آید و نادیده گرفته می شود.