واکنش دیروز بازار به خبر پیش فروش سکه یک میلیون و250هزارتومانی بیانگر این نکته است که بانک مرکزی باید در قیمت گذاری های خود، قیمت های متعادل تری را در نظر بگیرد. خرید سکه، مشمول پرداخت مالیات بر ارزش افزوده است و شش درصد مالیات بر ارزش افزوده به آن تعلق می گیرد. با وجود این نرخ مالیاتی دولت باید قیمت پیش فروش ها را به گونه ای تعیین کند که اختلاف قیمت سکه ها نسبت به بازار حداقل 200تا 250هزارتومان باشد، تا بعد از احتساب مالیات بر ارزش افزوده همچنان مزیت سرمایه گذاری و خرید خود را حفظ کند.

البته این نکته را هم باید یادآور شوم که با سیاست جذب نقدینگی توسط پیش فروش سکه موافق نیستم زیرا دولت و بانک مرکزی برای جلب نقدینگی راهکارهای دیگری هم دارند و پیش فروش سکه از نظری آخرین سیاست هاست و الزاما اولین سیاست یا بهترین سیاست نیست.

یکی از راهکارهایی که مورد توجه قرار نگرفته، جلوگیری از اضافه برداشت های بانک مرکزی است.

آمار می گویند که برخی سیاست ها در این خصوص مناسب بوده و توفیقاتی در این باره به دست آمده است، به گونه ای که نسبت تسهیلات به منابع از 118درصد ابتدای سال به صددرصد کاهش پیدا کرده است.

صرف نظر از این موضوعات باید متوجه بود که ذخایر طلای بانک مرکزی نیز باید حفظ شود. در حالی که مناسبات بین المللی، سخت تر شده و به نظر می رسد در آینده واردات فلزات سرمایه ای نیز با مشکلاتی مواجه خواهد شد، بنابراین تبدیل ذخایر طلای بانک مرکزی به سکه و فروش آنها به مردم، ممکن است در جذب نقدینگی مفید باشد اما در عین حال تهدیدی برای ذخایر طلای بانک مرکزی است.

در اینجا باید این نکته را نیز متذکر شوم که بانک مرکزی تنها عامل کنترل نقدینگی نیست و کنترل و جذب صرف نقدینگی برای شکوفایی اقتصاد هرچند لازم اما کافی نیست.

نقدینگی، سطح تورم را به مرحله خطرناکی رسانده و تنها با اعمال سیاست های بانک مرکزی کنترل و مهار نمی شود و دولت باید علاوه بر استفاده از اهرم های بانک مرکزی، سیاست های مکمل دیگری را نیز دنبال کند.