با انتشار تصاویر و اطلاعات این شهاب سنگ، دانشمندان کار بررسی آن را آغاز کردند. آنها قطر این خرده سیارک را که با ورود به جوزمین، عامل بروز این آذرگوی درخشان شد، حدود 16متر و جرم آن را 10هزارتن تخمین زدند. این خرده سیارک با زاویه حدود 20درجه، وارد جوزمین شد و پس از آنکه شروع به سوختن در جو زمین کرد، در اثر افزایش مقاومت هوا، در ارتفاع 20 تا 24 کیلومتری سطح زمین و در چند مرحله متلاشی شد. این اتفاق سبب شد موج ضربه هایی ایجاد شود که تخریب گسترده و شکستن شیشه ها و زخمی شدن مردم را در پی داشت. سرعت این سیارک را هنگام ورود به جو زمین، بیش از 17هزار کیلومتر در ساعت تخمین زدند. انرژی ای که در اثر متلاشی شدن این جسم در جو زمین آزاد شده است، حدود 500 کیلوتن تی ان تی برآورد کردند. برای اینکه عظمت این انرژی را بهتر بتوان درک کرد، می توان آن را با یکی از مهیب ترین سلاح های به کار رفته در زمین مقایسه کرد. انرژی آزادشده در این حادثه، 30 برابر انرژی آزادشده در اثر انفجار بمب اتمی هیروشیما بود. بخش زیادی از ماده اولیه این شهاب سنگ در جو زمین سوخت و از بین رفت اما قطعاتی از آن به زمین رسید. در تصاویری که بعد از این حادثه منتشر شد، گودالی در یکی از دریاچه های اطراف محل رویداد دیده می شود که در سطح یخ بسته آن حفره ای به قطر حدود 10متر ایجاد شد. البته این گفته به این معنی نیست که قطعه ای هم که این حفره را ایجاد کرده، 10متر قطر داشت و ممکن است بسیار کوچک تر باشد. در برخی تصاویر خرده شهاب سنگ های بسیار کوچکی در کنار این دریاچه دیده می شود. پیدا شدن قطعات باقیمانده این شهاب سنگ می تواند بسیار به دانشمندان کمک کند. دانشمندان می توانند مدار دقیق این جرم را با توجه به اطلاعات بی نظیری که از این برخورد به دست آمده است، محاسبه کنند و در نتیجه خانواده این سیارک را مشخص کنند و با در دست داشتن قطعاتی از آن، می توانند اطلاعات بی نظیری از این اجرام مرموز به دست آورند، چرا که این اجرام اطلاعات بسیاری درباره تاریخچه شکل گیری منظومه شمسی با خود دارند. به لطف ثبت تصاویر فراوان و کسب اطلاعات دقیق از این پدیده، این امکان فراهم آمد تا مسیر گذر این آذرگوی به دقت شناسایی شود.