* بیمارانی که انسولین یا قرص مصرف می کنند باید دستگاه سنجش قند را همراه خود به سفر ببرند و چه در مسافرت باشند و چه در تعطیلات خانگی باید بیشتر از قبل قندخون خود را چک کنند چون به خاطر بی تحرکی یا مختل شدن ریتم غذایی (پرخوری بیشتر یا کمتر غذاخوردن) امکان نوسان قندخون وجود دارد.

*اگر مسافرت می روید کارت هویت بیماری تان (باید در مورد این که دیابت دارید، نوع آن چیست، چه درمان هایی می گیرید و شماره تماسی که در موقع لزوم بتوان با آن تماس گرفت نوشته شده باشد) را همراه خود داشته باشید.

* استرس هایی که طی مسافرت به وجود می آید و گاهی شما را وادار می کند فعالیت سنگین داشته باشید، مانند عجله به منظور جانماندن از قطار یا هواپیما یا نشستن های طولانی مدت در مسافرت با ماشین، قطار یا هواپیما می تواند باعث شود دچار افت قندخون شوید. پس باید قندخون تان را بیش از قبل چک کنید.

* بیماری که انسولین دریافت می کند، باید بیشتر از مقداری که مورد نیازش هست (5/1 تا 2 برابر) انسولین، سرنگ، لانست و نوار های آزمایش قندخون همراه داشته باشد. در ضمن باید کیف کوچکی حاوی چند عدد قند حبه ای، بیسکویت، نبات، یک بطری آب، آبمیوه، چند میان وعده کوچک مانند ساندویچ یا میوه برای خود بردارد تا در صورت افت قندخون احتمالی از آنها استفاده کند. دارو های مصرفی دیگر را هم باید بیشتر از مورد نیاز همراه داشته باشد.

* طی مسافرت بهتر است همیشه مقداری مواد کربوهیدراتی (نشاسته ای) در کیف دستی خود داشته باشید. یادتان باشد همیشه مسافرت طبق برنامه پیش نمی رود. هواپیما تاخیر می کند، جاده ترافیک می شود و... به خاطر بسپارید با مصرف بموقع میان وعده های کوچک مشکلی برای شما پیش نمی آید و مجبور نمی شوید نوشیدنی شیرین بخورید.