چهارشنبه ها، منتظر خواندن پرونده های ویژه ای در روزنامه دنیای اقتصاد هستم؛ پرونده هایی که با تم (Theme) کلی روزنامه تفاوت های زیادی دارد.

در این پرونده ها معمولابه مواردی پرداخته می شود که بقیه صفحات روزنامه علاقه چندانی به پرداختن به آن ندارند. فضای حاکم این صفحه، بیشتر علمی و تحلیلی و با موضوعات اقتصادی-اجتماعی است تا خبر و گزارش. مرور صفحه اندیشه و پرونده ویژه چهارشنبه ها، یکی از اجزای برنامه کاری بسیاری از پژوهشگران اقتصادی همچون نگارنده متن حاضر است.

در یکی از همین پرونده های منتشره در چهارشنبه ها، فعالیت های آموزشی خانمی استرالیایی را در قاره سیاه به مطالعه نشسته بودم و بعد از خواندن مطالب آن پرونده، با خود گفتم جای نمونه بومی این فعالیت در میان پرونده های دنیای اقتصاد خالی است. پیشنهاد اجرا و گردآوری مطالب در خصوص مشابه داخلی چنین فعالیت آموزشی را به روزنامه دادم؛ با این پیش زمینه که احتمال موافقت روزنامه با انجام این کار را بسیار کم می پنداشتم. به هر حال، خوشبختانه این پرونده منتشر شد و در آستانه روز دانش آموز، دو صفحه کامل روزنامه به نکوداشت «معلم بزرگ ایل» اختصاص یافت؛ استاد فقید محمد بهمن بیگی.

استاد بهمن بیگی را، که معلم پدرم بود، تا حدودی می شناختم. اما به بهانه این پرونده، با جنبه های دیگری از فعالیت ها و خدمات استاد آشنا شدم. متاسفانه در ایران به آن میزان که در شان استاد بهمن بیگی باشد، از خدمات وی تقدیر نشده است، اما درخواست برای معرفی فعالیت های ایشان در کشور، فقط به خاطر شخص استاد و تقدیر از ایشان نبود؛ بلکه علاوه بر این هدف، هدف دیگری هم وجود داشت: الگوگیری از فعالیت های استاد که در زمان خویش بسیار نوین و پیشرفته بوده، چه بسا که با مطالعه مجدد در روش های آموزشی عشایر، بتوان کاستی های سیستم آموزشی کشور را مرتفع نمود.

به هر حال، در چارچوب پرونده بزرگداشت استاد بهمن بیگی، با همکاری سرکار خانم اندیشه شمسی و همراهی و همدلی تنی چند از دانش آموختگان عشایر، از دریای فعالیت های استاد توانستیم قطره ای جمع آوری کرده و به روزنامه ارائه دهیم.

دست آخر اینکه، امیدوارم پرونده های ویژه دنیای اقتصاد، در سال 92، با موفقیت بیشتر بتواند موضوعاتی که معمولاسایر صفحات دنیای اقتصاد از آن غافل هستند را، به شیوه ای علمی و تحلیلی انعکاس دهد.