جزیره هایی هستند که حداقل در چهار سال گذشته راه های ارتباطیشان از بین رفته است. برخی از آنها هنوز خودشان هم نمی دانند قرار است در جغرافیای سیاسی ایران چه نامیده شوند. حال در آستانه یک رویداد بزرگ سیاسی دیگر این جزایر بدون هیچ راه ارتباطی تشکیلاتی با یکدیگر تنها در اندیشه رسیدن به جزیره مادر هستند تا شاید او بتواند بار دیگر پل بزند و قدرت را به ارمغان بیاورد. تمام سرمایه شان همان بزرگ ترین جزیره یی است که دو دهه قبل آنها را به مردم شناساند. آنها اما در یارگیری بسیار خوب عمل کرده اند. با وجود تمام محدودیت ها یکی از استوانه های انقلاب را که روزی مورد نقد جدی قرار می دادند هم پای جزیره