واکنش رسمی- و البته واکنش رسانه های رسمی- به مرگ مارگارت تاچر باعث شد او را در زرورق «سیاستمداری و سیاست دانی» بپیچد. آنها که به خاطر می آورند تاچر چه بر سر معدنچیان و بسیاری دیگر از اجتماعات طبقه کارگر آورد، ترجیح می دهند نام او همان طوری جاودانه شود که شاعر رمانتیک انگلیسی، شلی، نام یکی دیگر از سیاستمداران حزب محافظه کار، لرد کسلری را بعد از قتل عام پیتلرو در 1819 جاودان کرد: «در راه جنایت را دیدم- ماسکی شبیه کسلری داشت». آخر، جنایت کسب و کار تاچر بود؛ گاه به شکل استعاری در قالب نابودکردن صنایع و اجتماعات، که البته این هم زندگی مردم را تباه می کرد و گاه جنایت واقعی.