خدا یکی از مفاهیمی است که بارها با نام ها و صفت های گوناگونی در همه بخش های شاهنامه، ذکر شده است. از نام های به کار برده شده برای مفهوم خدا در شاهنامه می توان از یزدان، کیهان خدیو، دادار، جهان آفرین، اورمزد، دادگر، داور، جهاندار پروردگار، کردگار جهان و ایزد که بیشتر از نام های رایج خداوند در روایت های ایرانی اسلامی هستند، نام برد.

«دادار» یکی از نام های خداوند است که در ادب زرتشتی رایج است و استفاده از آن برای مفهوم خداوند در فارسی نو هم ادامه یافته است. در شاهنامه این اصطلاح چندین بار مورد استفاده قرار گرفته است، شاعر گاه مستقیما آن را به خود زرتشت نسبت می دهد: