احسان حدادی بعد از سال ها تلاش در سن 29 سالگی مدال نقره پرتاب دیسک بازی های المپیک 2012 لندن را به دست آورد و در دو و میدانی تاریخ ساز شد. او حالاسخت مشغول تمرین است هر چند که هنوز در تإمین هزینه های خود با مشکلات جدی مواجه است. وی در گفت وگو با به سوالات متعدد پاسخ داد:

با نبود اسپانسرها و تحریم ها شرایط برایم سخت شده است. به خصوص که اسپانسرهای خارجی نمی توانند از من حمایت مالی کنند اما من تلاش خود را می کنم. اگر شرایط خیلی سخت شد ترجیح می دهم فقط در رقابت های جایزه بزرگ شرکت کنم.

من به دنبال مدال طلای المپیک 2016 برزیل هستم. هرچند شرایط مساعد نیست ولی من مصمم هستم به این عنوان دست یابم.

من 7-6 سال است که با وی تمرین کرده ام. خیلی ها گفتند که او پیر است و دارد با احسان چه می کند. ولی من به او علاقه و کارش را قبول دارم. او بود که به من کمک کرد به مدال نقره المپیک دست یابم. حس من به او فراتر از استاد و شاگردی است. من او را دوست داشتم که خواستم با او تمرین کنم.

خب. شرایط سخت تر می شد. من از حمایت های آن ها ممنونم اما دیگر نمی توانم روی حمایت های پدرم حساب کنم.

او دارد برای خودش. حتی او باز هم بخواهد مرا حمایت کند من قبول نمی کنم پس وظیفه مسئولان که باید قهرمانان را حمایت کنند، کجا رفته است؟! من با هزینه شخصی ام که 37 هزار دلار شد رفتم امریکا و فقط بخشی از این مبلغ را پرداخت کرده اند. آیا حمایت از یک قهرمان ملی این گونه است؟!