زمانی که گرترود آرنت 20 ساله در سال 1923 وارد مدرسه هنر و طراحی باوهاوس شد، دختری بود سرزنده و مستعد که توانسته بود کمک هزینه مدرسه جهت تحصیل را به دست آورد، او که تجربه چندین سال کار به عنوان کارآموز را در دفتر معماران مختلف با خود به همراه داشت، دل به سودای آموزش معماری بسته بود، تمام این موفقیت ها باید احساسی خوش آیند در او برمی انگیخت؛ اما به واقع هیچ شانسی برای او وجود نداشت. باوهاوس به سبب درگیری و کشمکش طولانی بین بنیانگذار مدرسه؛ والتر گروپیوس معمار و یکی از کاریزماتیک ترین مدرسانش، یوهانس ایتن؛ کسی که می خواست مدرسه را محملی برای ره یافت شبه معنوی اش در هنر و طراحی قرار دهد، ملتهب بود. به آرنت گفته شد برای او هیچ جایی در دوره معماری وجود ندارد و او مجبور شد به کارگاه ریسندگی و بافندگی برود.