امروز سالروز تولد گیوم یان تیرسن، نوازنده و آهنگساز فرانسوی است. او پس از ساخت موسیقی متن فیلم «املی» به شهرت بین المللی دست یافت. ترکیب محبوب تیرسن معمولاپیانو با آکاردئون یا ویولن به همراه سازهای دیگری همچون ملودیکا، هارپسیکورد، زایلوفون، کیندرکلاویر و حتی صدای وسایلی مانند ماشین تایپ است. موسیقی او آثار هنرمندانی مانند فردریک شوپن، اریک ساتی، فیلیپ گلس و مایکل نایمن را به یاد شنونده می آورد. آنچه در پی می آید بخش هایی است از گفت وگوی او با نشریه نیویورکر.

فکر نمی کردم بابت آن مشهور شوم. اما وقتی که موسیقی اش منتشر شد اوضاع کاملاتغییر کرد. کل موسیقی فیلم تلفیق و ترکیبی است از تمام کارهایی که قبلاداشته ام و مردم ناگهان، بدون اینکه آگاه باشند با سبک و سیاق قبلی کارهای من هم آشنا شدند.

من چندان به موسیقی کلاسیک گوش نمی کنم. پدر و مادرم وقتی که من کم سن و سال بودم خیلی به موسیقی کلاسیک گوش می دادند، اما من همراه با گروه ها و موسیقی های رادیو بزرگ شدم. به طور خاص Velvet Undergrand و Van Morrison مرا تحت تاثیر قرار دادند.

می گویند زبان فرانسه برای موسیقی راک مناسب نیست. من هم موافق هستم. من اهل فرانسه نیستم، اهل برتانی هستم و قدری تفاوت دارم. برتانی سنت موسیقایی و قدمت بیشتری دارد. وقتی جوان تر بودم گروه های بسیاری را می دیدم که اکثرشان فرانسوی نبودند. من در نقطه عجیبی از فرانسه زیستم. چندان فرانسوی نیستم. پیش از اینکه به پاریس بیایم به لندن سفر کرده ام. در جزیره برتانی خانه یی دارم و همواره کار روی آلبوم هایم را آنجا شروع می کنم. آنجا جزیره یی کوچک است مختص آدم های دیوانه. هنرمندان؟ نه. هر کسی که دیوانه باشد آنجاست. بسیاری از دوستانم آنجا در کنارم هستند. آنجا خیلی خوش می گذرد و فضا به من کمک می کند که فشار زندگی را حس نکنم و به رشد کار موسیقی ام بپردازم.