تحلیل و بررسی رویدادی چون انتخابات به وی‍ژه در فضای جامعه ایران اهمیتی انکار ناشدنی دارد و اکتفا به چند بحث سیاسی و حساب سرانگشتی حکایت از ساده اندیشی دارد. بیش از صد سال است که در ایران انتخابات برگزار می شود. در سه دهه اخیر و به طور خاص بعد از خرداد 1376 این انتخابات ها رنگ و بوی دیگری داشته است. یعنی عرصه هایی بوده که در آنها جامعه توانسته خواست ها و مطالبات خود را پی جویی و پیگیری کند. به همین خاطر است که تحلیل جامعه شناختی انتخابات ضرورت می یابد، زیرا هر انتخابات بزنگاهی است که در آن ساخت قدرت سیاسی و عرصه اجتماعی با یکدیگر ملاقات می کنند. یکی از توانمندی ها و امکاناتش برای بر آوردن تمنیات دیگری سخن می گوید و دیگری با سر صندوق ها رفتن و رای دادن این ادعا را می آزماید. دراین اصطکاک گاه تنش زا و گاه موفقیت آمیز می توان به روانکاوی جامعه دست زد، ضمن آنکه می توان میزان موفقیت قدرت سیاسی را آزمود. در نگاه بلند مدت تر اما انتخابات هنگامه سنجش نظریه هایی است که می کوشند روندهای جامعه ایرانی را بازنمایی و تحلیل کنند. در پرونده امروز با همین منظور به سراغ دو تن از استادان جامعه شناسی و علم سیاست در ایران رفتیم.