فراغت مفهومی است که گاه به معنای وقت آزاد و گاه به فعالیت های دلخواهانه و البته لذت بخش تلقی می شود. کامل ترین تعریف را «کاپلان» از فراغت ارائه داده است. او فراغت را شماری از مشغولیت ها می داند که فرد به اختیار خود، برای استراحت، تفریح و سرگرمی، افزودن به دانش و... به کار می گیرد و انجام دادن آنها رضایت خاطر او را فراهم می آورد.

البته از آنجا که گاه شرایط فردی و اجتماعی و زمانی هر فرد، امکان انتخاب آزادانه را به او نمی دهد، «دومازیه»، نظریه پرداز فراغت، اصطلاح «نیمه فراغت» را نیز برای فعالیت هایی که شخص مجبور به انجام آنهاست اما هنگام انجام، رضایت خاطر او را فراهم می کنند وضع کرده است،