برای نسلی که اوقات فراغتش محکوم به همدست شدن با دسته های سخت و سرد و بی جان دسته های پلی استیشن و ایکس باکس هاست و تماشای رقص پیکسل ها در صفحه مانیتور را به هر کاری ترجیح می دهد، چیزهایی که از اوقات فراغت مان می خواهم بگویم باید عجیب و غریب باشد. اوقات فراغت نسلی که خاص بود و همه چیزش هم به همه چیزش می آمد. نسلی از بچه های دوران سازندگی که قانع به خیلی چیزها بودند. هنوز امید و آرزوهای کوچک دوست داشتنی داشتند. هنوز از تعطیلی های بعد از روزهای سخت کیفور می شدند و به همین قبیل خوشی ها، راضی بودند. اسم اوقات فراغت که می آید حسی مرا به روزهای پایانی تجربه های تلخ پرتاب می کند. پایان امتحانات ترم