روزهای پرامید سال های 92 در حال گذار است و گرمای بی حد و حصر تابستانه بر صورت انسان های این تکه از کره خاکی روان. شکی نیست که این روزها، انگیزه، حرف اول را در بین جوانان می زند و همه این ماحصل آن سال های سختی است که پشت سر گذاشته شده و سال های پیش رویی که وعده خوب داده شدن شان داده شده. به هر حال این روزها برای خیلی ها که معنای جوانی را امروز می فهمند، تکرار نخواهد شد. همه ما منتظریم. منتظر یک اتفاق بزرگ. منتظریم تا این یک ماه هم بگذرد و همه چیز تمام شود و خلاص. ما امید داریم که وقتی یک ماه دیگر صدای زنگ آغازی دوباره زده شد، همه چیز به سرعت تغییر کند و حالااگر شرایط آرمانی ما نشد، لااقل به آن