واقعا درک نمی کنم چرا خیلی ها آزمایش هایشان را سر صحنه فیلمبرداری انجام می دهند. به نظر من همه چیز باید از قبل روی کاغذ آورده شود. مثل آهنگسازی که بعد از ساعت ها کلنجار و بالاو پایین کردن نت ها، دست آخر موسیقی زیبایی می سازد. چیزی که باید به دانشجوها آموزش بدهیم این نوع قدرت تخیل است. این عنصر مهمی است که معمولا همه نادیده اش می گیرند.

دیالوگ ها، صداهایی هستند مثل دیگر سر و صداهای فیلم. از زبان کسانی خارج می شوند که در حقیقت، چشم هایشان مشغول روایت داستان است.