در زندگی لحظاتی هست که آدم حس می کند کم آورده. خسته شده. حس می کند دیگر نمی تواند. امکان ندارد. مثلاصبح تلفنت زنگ می خورد و ناشرت خبری از وزارت ارشاد درباره کتابت می دهد؛ یا مدیر فرهنگسرا یا سالن نمایشی بهت تلفن می کند و خبری درمورد اجرای کارت می دهد و... خب بعضی وقت ها فقط بعضی وقت ها حس می کنی که ته خطی. که دیگر نمی توانی. ولی کافی است تلفن را برداری و به خانم «گلستان» زنگ بزنی. نگران نباش صبح زود بیدار است. او تنها کسی است که با خیال راحت می توانی صبح زود بهش زنگ بزنی. حتی ساعت هفت صبح می توانی مطمئن باشی که بیدار شده، قهوه اش را خورده و لباس پوشیده و نشسته پشت میزکارش؛ یا ترجمه می کند یا