آسیب های اجتماعی در هر کشور، پدیده های واقعی و غیر قابل انکاری هستند که بسته به توانمندی و ظرفیت مدیران و سیاستگذاران حوزه اجتماعی، قابل کنترل و پیشگیری هستند. البته طبیعتا کنترل پذیری آسیب های اجتماعی، نیازمند رصد دایمی تحولات جامعه، پرهیز از غالب شدن نگاه امنیتی و اقتصادی به آن و شناخت علمی مولفه های اثرگذار بر آن است که همه اینها می تواند در قالب آینده نگری مدیران و تصمیم سازان این حوزه طبقه بندی شود. هرچند آسیب های اجتماعی نظیر تکدی گری، کودکان کار، معتادان خیابانی، بیکاری جوانان، طلاق، کودک آزاری، همسرآزاری، بی سوادی کودکان، سکونتگاه های غیررسمی، دختران فراری، زندان، عرفان های نوظهور، تجرد