در بین زمینه های وسیع توافق [در کایه دو سینمای دهه 50] مهم تر از همه شاید ایده «تالیف» بود که از بحث تروفو در مقاله «گرایشی خاص در سینما فرانسه» بر می آمد، اما سابقه قبلی تری هم داشت از جمله مثلادر مقاله ریوت درباره هاکس. این مقاله متضمن یک آموزه یا «سیاست» بود، هرچند که مشکل بتوان نام «نظریه» به آن داد... تروفو در پیش گفتار مجموعه مقالات انتقادی اش نقل قولی از اورسن ولز می کند: «به اعتقاد من هر کاری تا آن حد خوب است که بیانگر پدید آورنده آن است.» در این سطح، تالیف یعنی اساسا این فکر که مولف فیلم را باید درست همچون هر رمان نویس، نقاش یا شاعر بزرگی یک هنرمند تلقی کرد، برای کایه مفهوم نسبتا ساده