بدون شک بی تابی بیتا بهترین فیلم مهرداد فرید در کارنامه هنری اش است اما فیلمی ناتمام و عقیم. فیلمی که می توان ردپای تجربه روزنامه نگاری و نگاه گزارشی مهرداد فرید را به عنوان یک مطبوعاتی سابق در این فیلم جستجو کرد. این فیلمساز سعی کرده با فاصله گیری از قضاوت قصه و آدم هایش صرفا به توصیف واقعیت های اجتماعی از منظر خودش بپردازد و در این بازنمایی بصری نگاه ژورنالیستی خود را حاکم کند شاید به همین دلیل باشد که به خیلی از موضوعاتی که در فیلم آمده موجز و کوتاه پرداخته شده و کارگردان از بسط دراماتیکی آن پرهیز کرده است. این رویکرد اما شخصیت پردازی فیلم بویژه شخصیت های پیرامونی مثل بهاره دختر همسایه یا مهری، مادر بیتا و ناپدری تازه آمده اش را ناقص رها می کند.