ازدواج با پسری که من را دوست داشته باشد یک آرزو بود. یک روز همای سرنوشت روی شانه ام نشست و لحظه ای که با منصور چشم به چشم شدم دلم لرزید. این پسر همراه مادرش برای خرید به فروشگاه آمده بود. نفهمیدم صورت خریدشان را چطور حساب کتاب کردم. دلبسته لبخندهایش شده بودم و قیافه اش یک لحظه از ذهنم پاک نمی شد. چند روز بعد دوباره آمد.تنها بودم. چند دقیقه ای با هم صحبت کردیم. می گفت مادرش خیلی از من خوشش آمده است. شماره تلفنش را داد و رفت. به همین سادگی باهم آشنا شدیم. به خواستگاری ام آمد. پدر و مادرم راضی نبودند. آن قدر اذیت شان کردم که از ترس آبروی شان کوتاه آمدند. بالاخره حرف خودم را به کرسی نشاندنم. با