سفر روحانی به نیویورک در شرایطی است که گمانه زنی های بسیاری درخصوص دیدار روحانی و اوباما وجود دارد. امیدواریم تحرکاتی که دولت صورت می دهد نتیجه بخش باشد و نتایج خوبی از پس آن ارایه شود. از نظر جمهوری اسلامی ایران ایجاد یک تحرک در روابط خارجی و داخلی یک امر ضروری است و هیچ کشوری نمی تواند در خلازندگی کند؛ داشتن تحرک بدون داشتن چشم انداز، کشور را به ناکجاآباد سوق می دهد درعین حال، داشتن چشم انداز بدون تحرک نیز کشور را در حالت ایستا نگاه می دارد و ثمری در برنخواهد داشت. بر همگان در شرایط کنونی واضح و مبرهن است که جهان اکنون در مقابل دولت قوی قرار دارد که بر آرای مردم و یک اجماع ملی که همه سازوکارهای تصمیم گیری و تصمیم سازی نظام از آن حمایت می کنند، قرار دارد؛ بنابراین تنها فرصت مناسب در قبال آمریکا در شرایط کنونی پدید آمده است که انتظار می رود با رویکرد عقلانی به آن نگاه کرده و از آن استفاده شود. نیروهای تندرو در آمریکا و رژیم صهیونیستی همیشه بودند و هستند، مهم این است که کشورهایی که حامی منافع کشورهایشان هستند بتوانند در موقع مناسب تصمیم گیری کنند و نتیجه حاصل شود. ایران همچنان که 30 سال صبر کرد و از منافع خود یک قدم به عقب نگذاشت عجله ای نیز در این باره ندارد، اما اگر شرایط مساعد و فرصت مناسب باشد، احترام محفوط باشد و امکان یافتن اعتماد بین سخنان و عملکرد طرف مقابل نیز وجود داشته باشد، مانعی برای دیدار دوجانبه وجود ندارد. اعتماد رهبری به آقای روحانی واضح و روشن است و به نظر می آید که فرصت مناسبی را برای ایشان فراهم کرده است تا هیچ ادعایی در رسانه ها و محافل خارجی درباره اینکه رییس جمهور کشورمان اختیاری درباره تصمیم گیری ندارند، به وجود نیاید و اثبات شود که در سیاست خارجی ایران یک حرف واحد وجود دارد و دوگانگی تلقین رسانه های غربی است.