حذف سه دهک «برخوردار» از هدفمندی یارانه ها اگرچه امری دشوار و دارای حاشیه های خاص خود خواهد بود اما در «ناگزیر»بودن آن، نوعی اجماع حتی میان مردم وجود دارد. متاسفانه سال هاست پایه های اطلاعاتی خانوار در ایران، ضعیف است و فکری برای استقرار یک سیستم جامع اطلاعات در این حوزه، نشده است. با این حال تداوم روند موجود در پرداخت یارانه ها دارای عیوب کاملامشخصی است که بر منافع آن، برتری دارد. این گزینه اقتصادی با عدالت و اصل توزیع منابع، سنخیتی ندارد. اگر دولت قبل از شروع بر اساس روش دیگری عمل می کرد، این میزان مشکل و محدودیت پدید نمی آمد. روش ایجابی، بسیار بهتر از روش سلبی است، می شد با یک شناخت منطقی و استفاده از نظرات کارشناسی و روش های مدیریتی، مشخص کرد که چه افرادی واجد شرایط دریافت هستند تا اینکه امروز، به دنبال حذف افرادی که واجد شرایط نیستند، باشیم.

اگر بازنشستگان، مستمری بگیران، افراد تحت پوشش بهزیستی و سازمان تامین اجتماعی، زنان سرپرست خانوار و گروه هایی از این دست، شناسایی می شدند و در فهرست دریافت کنندگان یارانه نقدی قرار می گرفتند، مشکل انحراف از قانون پیش نمی آمد، یارانه تولید تخصیص می یافت و به سایر منابع برای تامین مصارف هدفمندی، دست اندازی نمی شد.

اصلاح سیستم مالیاتی، بانکی، نظام ثبت املاک و... همه و همه مانع از فرار مالیاتی و پنهان سازی از سوی برخی افراد ثروتمند خواهد شد. به هر حال درصدی از خطا برای اصلاح این روند، طبیعی است و اگر مثلایک کارمند ساده، با قطع یارانه مواجه شد آنگاه می تواند به این امر اعتراض کند. پرداخت ماهانه قریب به چهار هزار میلیاردتومان یارانه نقدی، شوخی نیست. این اتفاق باعث تلاطم در مدیریت کشور شده.

دولت هم نسبت به موضع اولیه، معتدل تر شده است. به هرحال به باور نگارنده، نفس شروع این حرکت مهم است. مجلس معتقد است دولت احتمالامی تواند ظرف سه تا شش ماه، این امر را به سامان برساند و «گروه هدف» این طرح را از فهرست دریافت کنندگان یارانه نقدی حذف کند. اما نکته کلیدی آن است که دیگر، تداوم وضع موجود امکان پذیر نیست.