از آغاز تاسیس دانشگاه در ایران؛ این نهاد از جمله کانون های تاثیرگذار در عرصه فرهنگ و سیاست بود و شاید گزافه نباشد اگر گفته شود از دهه 20 شمسی به این سو همه جنبش های سیال و اجتماعی ایران به گونه ای گسست ناپذیر در پیوند با دانشگاه و جامعه استادان و دانشجویان بوده است. طی سه دهه گذشته و پس از پیروزی انقلاب اسلامی 57، این فقره ظهور و بروز بیشتری داشته است. زیرا اول نظام سیاسی برآمده از انقلاب به ویژه پس از پایان جنگ تحمیلی دست به کار توسعه کمی و کیفی آموزش عالی شد و از رهگذر این توسعه؛ شعار جامعه دانشجویی به نسبت کل جمعیت کشور افزایش چشمگیری یافت و ثانیا به جهت جدی شدن رقابت های سیاسی و ظهور و بروز