اگرچه دو نمایشنامه «شهادت یا یک کم آسایشی که داریم» و «فهرست»، در محتوا متمایز از یکدیگرند، اما هریک تصویری از لهستان قرن بیستم ارایه می دهند که هنوز هم امروزی به نظر می آیند. «شهادت یا یه کم...»، نمایشنامه ای سه بخشی است که بخش اولش با زبانی طنزآمیز به عنوان پیش پرده ای برای متن اصلی به شمار می آید. این قطعه طنزآمیز با هجو واقعیت موجود و وضعیت حاکم، عدم قطعیت و نسبی بودن جهان موجود را به تصویر می کشد. وضعیتی که همه چیز در آن به طرز رقت باری متوسط و معمولی شده: «حماقت اندازه های واقعی پیدا کرده است/... عشق و تنفر توقعشان را کمتر کرده اند/ سفید دیگر سفید نیست، مگر اینکه به شکل انزجارآوری سفید