«مجید امین موید»، این آذری مرد شیرین زبان و سخن سنج را از سال های دهه40 از راه قلم می شناسم. اولین بار ترجمه او را از چشم اندازی از پل آرتور میلر، نمایشنامه نویس نامدار آمریکایی در «کتاب هفته» آن سال ها خواندم که خود داستان دیگری دارد و در جای دیگر هم گفته ام. باری، همین «کتاب هفته» ما را با ترجمه های ایشان و نجف دریابندری و بسیاری بزرگان دیگر آشنا کرد. بعدها در دوره دانشجویی اولین بار با قلم ایشان با آثار برتولت برشت آشنا شدیم. تا دور روزگار در دهه50 ما را به استاد رساند و چند سالی در خدمتشان از تاریخ جنبش های سیاسی ایران نکته ها آموختیم و اصل انگلیسی چهار جلدی تاریخ اجتماعی هنر، نوشته گرانقدر آرنولد هاوزر را با تشویق و راهنمایی ایشان خواندیم.