فکر کنید هیچ نسبتی با او ندارم، باید کسی باشد یادش بکند یا که نه؟! بین خودمان باشد خبرکشی نیست، خبردادن است. او هنوز در جمع ماست ولی ناپیداست. سراغ او را از چه کسی باید گرفت که نگران نشود و با خیالی آسوده شب را به صبح و صبح را به شب رساند؟ از سوپر، پارک و خیابان – که گذرش نبود و نیست – یا فلان کتابفروشی که در قفسه ای، کتابش جای باقی کتاب ها را تنگ کرده و هر روز با فروشش، حجمی را خالی و به آنی با همان کتابش پر می کند؟ یا نمی دانم از دانشکده ای که اتاقش تسخیر شده و دانشی را به یغما بردند، از نمره تلفنی که تو را به 118 حواله دهد و پشت خط بگویند: «یادداشت کن» و تو زنگ بزنی و جوابی از پشت سیم به