هفته ای که گذشت هفته ای پر بیم و امید برای اقتصاد ایران بود. مذاکرات ژنو به گونه ای بی سابقه و فشرده ادامه داشت و سرانجام هم به «ثمری تاریخی» رسید؛ ثمری که بیش از آنچه به طور لجستیکی و مالی چیزی برای اقتصاد ایران داشته باشد، امید برای آرامش و رونق را به ارمغان آورده است.

دقت در مفاد توافقنامه ژنو نشان می دهد لغو تحریم هایی در زمینه نفت، نقل و انتقال پول، حمل و نقل هوایی و پتروشیمی در کنار آزادسازی حدود هشت میلیارد دلار از دارایی های ایران به تنهایی و آن گونه که باید در گشایش اوضاع اقتصادی کشور موثر نیست. چرا که کشوری که حدود 30 میلیارد دلار واردات کالاهای اساسی انجام می دهد، هشت میلیارد دلار سهمی عمده در ترکیب درآمدهایش نخواهد بود. البته این قضاوت به معنی کم ارزش نشان دادن توافق تاریخی ژنو نیست، بلکه می خواهد بگوید این توافق چیزی فراتر از پول برای اقتصاد ایران حاصل کرده است. آن چیز، همانا نگرانی زدایی و ابهام زدایی از آینده اقتصاد کشور در کنار دمیدن جو امید و آرامش و امنیت به میدان اقتصاد است. چیزهایی که سرمایه ها و فعالان اقتصادی و کارآفرینان به حاشیه نشسته را به بازگشت دوباره مجاب خواهد کرد و از این رهگذر رونق و اشتغال و برکت به ارمغان خواهد آورد.