بیماران دچار شخصیت ضد اجتماعی اغلب ظاهری طبیعی و حتی گرم و دوست داشتنی دارند اما در سابقه آنها مختل بودن حوزه های بسیاری از کارکردهای زندگی شان دیده می شود. دروغگویی، مدرسه گریزی، فرار از خانه، دزدی، دعوا، سوءمصرف مواد و اعمال غیرقانونی، تجاربی است که این گونه بیماران نوعا از ابتدای کودکی شان داشته اند. این افراد معمولافریبکار و حقه بازند، تکانشی و تحریک پذیرند و مکررا دعوا می کنند، به سلامت و امنیت خود و دیگران بی اعتنا هستند از پذیرش مسوولیت سرباز زده به طوری که هیچ وقت نمی توانند شغل ثابتی داشته باشند. این افراد ممکن است بدون هیچ دلیلی، بیرحم، سنگدل و پرخاشگر باشند، غالبا از نظر هیجانی سردبوده،