عروسک های سکوت نمایشی اکسپرسیونیستی است و همه ماجراها و جریان های حسی از ذهنیت مسعود بر صحنه متجلی شده است. او مردی متعصب و به ظاهر متدین و در عین حال زخم خورده است که به همین دلایل هم زن و هم دو دخترش را به کشتن می دهد. یعنی نوع نگاهش به زندگی که کورکورانه است، باعث ویرانی اش خواهد شد و سر آخر خودش هم در مقام یک قربانی تضرع و بیچارگی اش را فریاد می زند. این نمایش پتانسیل یک اثر ماندگار را علاوه بر یک اثر زیبا و درخور تامل دارد. از آن دست نمایش هایی است که با وسواس و حوصله اعضای گروه شکل گرفته و اتفاقا هم به جاهای قابل باور و پذیرنده یی هم نزدیک شده است اما هنوز هم مشاهده می شود، ظرف و مظروف خیلی دقیق و ظریف در هم جا نیفتاده اند. انگار هنوز هماهنگی لازم بین محتوا و شکل انجام نشده است.