سال 1342 در خطه «خوراسگان» که عقیق روشنایی روز، خورشید همیشه تابان، از پشت کوه هایش سر برمی آورد؛ تولد یافت.

زمانی که شمع شهادت پرتو روح خدا، خزان غمزده پهلوی را به نور خود منور گرداند، «علی» نیز با شمع وجودش و با شرکت در راهپیمایی ها و گشت های شبانه روشنایی بزم انقلابیون شد. پس از به بارنشستن نهضت، سر در راه حفظ آرمان های انقلاب نهاد و در مدرسه بسیج عشق و در پادگان نظامی «غدیر»، اصول نظامی را فرا گرفت. آن زمان که تازیانه های خشم از آسمان خصم بر شانه های خسته وطن فرود می آمد، با حضور در میدان عشق لایزال الهی، سر در راه تسکین آلام میهن گذارد، 4 ماه دلاورانه بر بعثیان تاخت و سرانجام، سال 1362 طی عملیات «خیبر»، مجنون صفت ساکن کوی لیلی شد و «جزیره مجنون» را در سوگ خویش نشاند.فرازی چند از وصیت نامه شهید: «... آری برادر، خداوند سرنوشت انسان را به خود واگذاشت تا از بین راه ها و هدف هایی که در راه انسان ها هست، هر کدام را بخواهد انتخاب کند. پس ما باید این راهی را که انتخاب کرده ایم و این هدف را ادامه دهیم چرا که این هدف اسلام و این راه همان راه انبیاء و راه امام است. این راه را باید بپیماییم حتی اگر به قیمت جانمان تمام شود. اسلام خون می خواهد و باید خون داد...»