مساله خانه گریزی دختران یکی از آسیب های اجتماعی مهم در کشور ماست که به دلایل نگرش های سنتی و فرهنگی از حوزه عمومی به دور مانده است. فرار از خانه در واقع نوعی واکنش نسبت به شرایطی است که از نظر فرد نامساعد، غیرقابل تحمل و بعضا تغییرناپذیر است. خانه گریزی معمولا به عنوان مکانیسم دفاعی به منظور کاهش آلام و خلاصی از وضعیت خانوادگی آزار دهنده و مضر و دستیابی به خواسته ها و عموما آرزوهای دور و دراز انجام می شود. به عبارتی دقیق تر برخی از دختران به علت شرایط بد خانه که می تواند ریشه در واقعیت داشته باشد یا کاذب باشد، با آگاهی یا بدون آگاهی از شرایط جامعه و خطراتی که سد راهشان قرار دارد خانه را ترک کرده و امنیت و آسایش را در خیابان ها و مکان های دیگر جست وجو می کنند.