عنوان نمایش اشاره ای است سرراست به منابعش: «در انتظار ماهی سیاه کوچولو». یک طرف درام مزدک میرعابدینی داستان دلپذیر بهرنگی است و سویه دیگرش متن عبث نمای بکت؛ دو متن که شاید در نگاه نخست بی ارتباط بنمایند اما عمیق تر که در آنها بنگریم، می بینیم وجوه اشتراک و افتراق شان چنان نسبتی معنادار با یکدیگر دارند که گویی یکی ورای افق تاریخی دارد به دیگری پاسخ می دهد. اندیشیدن به روزهای بهتر و سودای خلاصی از مصایب و ملال هرروزه، از مایه های اصلی هر دو متن است اما نحوه برخورد با همین مایه است که راه آنها را جدا می کند. قهرمان قصه بهرنگی کنشمند و اهل حرکت است. تفکر، آگاهی و مهم تر از همه اراده برای رفتن، به