هر ذره از مواد مخدری که دود می شود و عده ای از آن کام می گیرند، آتشی می شود بر زندگی هزاران کودک بی دفاع مثل فاطمه، نیلوفر و باربد که در کنجی از خانه، دور از چشم دیگران لال و کور شدند، سوختند و مردند.

فاطمه شش سالش بود که مردی شیشه ای که با مادر او ارتباط داشت، چشم ها و زبانش را با فندک سوزاند و او را زیر مشت و لگدهایش گرفت.

نیلوفر دو ساله نیز که هنوز زبان باز نکرده بود تا بتواند دیده هایش را بازگو کند، گریه ها و بی تابی هایش از پویا، مردی قاچاقچی که به مادر مطلقه و معتاد نیلوفر سرپناه داده بود، قاتلی بی رحم ساخت. مادر نیلوفر، معتاد و خمار، بی عارتر از آن بود که وقتی گریه های دخترش، پویا را دیوانه می کند و دخترک را به باد کتک می گیرد، واکنش نشان دهد. همین شد که در روز حادثه، نیلوفر بی تاب و بهانه گیر زیر ضربات شیلنگ هایی که پویا به سرش کوبید، جان داد.