فیلم سینمایی «این فیلم نباید دیده بشه» به کارگردانی علی کلانتری به عنوان نخستین فیلم دوربین در دست تاریخ سینمای ایران ساخته شد. این فیلم نهمین فیلم جهان است که با این سبک مدرن ساخته می شود. نکته جالب توجه این است که تمام فیلم های ساخته شده در این سبک، تاکنون در ژانر وحشت بوده اند اما «این فیلم نباید دیده بشه» ملودرامی اجتماعی است. این فیلم داستان زنی نقاش با بازی نیکو ترخانی را روایت می کند که قصد دارد با دوربین هندی کم خود به جنگ همسر، اجتماع و ناکامی هایش برود. براساس این گزارش، سبک دوربین در دست با در نظر گرفتن این واقعیت که دوربین ها امروز از استودیوها بیرون آمده اند تا مسائل پیرامونی را حقیقی و واقعی تر ببینند، به وجود آمد. دوربین «این فیلم نباید دیده بشه» در دست بازیگران (یا همان آدم های واقعی) است که قصد دارند به نوعی واژه سینما- حقیقت را در پس ذهن مخاطبان شان جاری کنند. ساختن چنین فیلم هایی شرایط سخت خود را دارد؛ از بازیگران دوربین به دست تا فیلمنامه ای که با دوربین نوشته می شود، سکانس پلان های شبه مستند و.... در نمونه های خارجی این سبک، می توان از پروژه «جادوگر بلر» به عنوان تاثیرگذارترین فیلم در این فرم اشاره کرد که توامان یکی از پرسودترین فیلم های تاریخ سینماست. «این فیلم نباید دیده بشه» در حال سپری کردن مراحل مربوط به مجوز های نمایشی و نهایی خود از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است. در این فیلم نیکو ترخانی، علی کلانتری، نازنین خوش سرشت، احسان امین سرشت، احسان منصوری، جمشید شاملو و... ایفای نقش کرده اند.