تعامل بین دولت و مجلس نقش بسیار سازنده یی در حل مشکلات و مناقشات دارد. رابطه دولت یازدهم و مجلس نهم شروع خوبی داشت و این امید را می داد که دو قوه کمترین تقابل و اختلاف را داشته باشند. با این حال در یک ماه اخیر اظهارنظرهایی از سوی دو طرف مطرح شد تا رابطه تعاملی دولت و مجلس با شایبه و ابهاماتی مبنی بر اختلاف بین دو قوه بر سر زبان ها بیفتد. اسم شرایط فعلی و کنونی مجلس و دولت هرچه باشد، اختلاف نیست. ممکن است بین دو قوه تفاهم کامل نباشد ولی این نبود تفاهم به معنای وجود فاصله و تقابل نیست. همین عدم تفاهم نیز با قانونمداری و میانه روی نمایندگان و اعضای کابینه قابل حل است. علاوه بر این در هر رابطه، اعتدال به عنوان یک شرط و اصل حیاتی غیر قابل انکار است که باید سرمشق رفتار دولت و نمایندگان باشد. تمایل به افراط در هر جناح و نهادی یک خطری است که برهم زننده ثبات و آرامش است. رابطه متقابل و سازنده نیز از این قانون و قاعده مستثنا نیست. برگزاری جلسات مشترک بین دولت و مجلس یک گام خوب و امیدوار کننده یی است که می تواند همین اختلاف های جزیی بین دولت و مجلس را بر طرف کند البته رابطه بین دولت و مجلس وابسته به این جلسه نیست. دولت و مجلس در طول بررسی مشترک لوایح، جلسات رای اعتماد و همچنین ارتباط معاونان پارلمانی با نمایندگان می توانند رابطه خود را تقویت و ضمن انتقال تجربه ها، مطالبات و خواسته های خود را اعلام کنند. البته جلسه مشترک نمایندگان با کابینه دولت از ویژگی های دیگری بهره مند است که امتیاز آن را برجسته تر می کند. به همین منظور می طلبد که نمایندگان و اعضای دولت بهترین استفاده را از این امتیاز ببرند. لذا استمرار جلسات، تحقق مشورت ها و خواسته های مطرح شده در طول جلسات و حل اختلافات و ابهام های به وجود آمده برای هر دو طرف از جمله مسائل مهمی است که باید در محتوای جلسه مورد توجه قرار بگیرد. خوشبختانه مجلس به نسبت دولت تجربه خوبی در برگزاری جلسات مشترک با قوا دارد که می تواند دولت را در این مسیر یاری کند.

عضو هیات رییسه مجلس*