زمان بیست و یکم بهمن ماه- ساعت پنج عصر، مکان داخلی- سینما آفریقا. تماشاگران بر پرده نقره یی تصاویر سیاه و سفید آخرین فیلم داریوش مهرجویی را نگاه می کنند، اثری که در تیتراژش عنوان شده بر اساس نمایشنامه «اشباح» (Ghosts، 1881) اثر ستایش برانگیز هنریک ایبسن (1929-1906) نویسنده بزرگ نروژی و از بنیانگذاران مدرنیسم در تئاتر، ساخته شده، توسط کارگردانی که فیلم های به یادماندنی و برجسته یی چون «گاو»، «آقای هالو»، «پستچی»، «دایره مینا»، «اجاره نشین ها»، «سارا»، «پری»، «لیلا»، «هامون»، «بانو» و... را ساخته. بازیگران نام آشنایی چون مهتاب کرامتی و همایون ارشادی در فیلم بازی می کنند. حال و هوای فیلم هم جدی است و هیچ نشانی از کمدی یا طنز ندارد اما نمی دانم چرا از میانه فیلم ناگهان تماشاچی ها دیگر نمی توانند جلوی خنده شان را بگیرند. صدای خنده ها تا پایان فیلم تبدیل می شود به قهقهه. به خاطر ندارم در تمام این سال ها فیلم جدی ای دیده باشم که در آن این همه خندیده باشم، خنده های عصبی و شرمناک.سخت اما خراب کردن نمایشنامه یی به آن بزرگی توسط کارگردانی چنین نام آشناست، با بازی هایی اینقدر بد از بازیگرانی که هر کدام کارنامه درخشانی در عمر حرفه یی خود دارند. یکی از تماشاچیان می گوید یعنی آقای کلاری (فیلمبردار) چطور حاضر شده چنین تصویرهایی به نام او ثبت شود؟! یاد همان ماجرای قدیمی ضرورت بازنشسته شدن در هر حرفه و شغلی می افتم. همه که هانکه و آنجلوپولوس و اسکورسیزی نمی شوند که تا آخر آثارشان را بشود نه تنها تحمل که ستایش کرد.