از کودکی به سرم زده بود که می توانم نویسنده شوم. هروقت قصه ای می خواندم، میل داشتم برای دیگران نقل کنم. بعدها هرگاه رمانی می خواندم، خود را فریب می دادم که تو هم می توانی نظیر آن را بنویسی... در تهران با صادق هدایت آشنا شدم. اسمش را از کاظم زاده ایرانشهر که «فواید گیاهخواری» او را در آلمان چاپ کرده بود، شنیده بودم. در جست وجوی او نمایشنامه «پروین دختر ساسان» را گرفتم و خواندم و دیدم این نوشته با زبان تازه و محتوایش شبیه آن چیزهایی نیست که در آن زمان رواج داشت. آشنایی با او بر من عالم تازه ای را گشود. گویی تنها بودم و یاری یافتم. در همان زمان هدایت «زنده بگور» را منتشر کرده بود و اهل قلم به او