شهر بدون خواب. شهری که هزاران رنگ در غبارش به خاکستری می زند و محو شلوغی اش می شود. پرهیاهو، هیجان زده و بدون مکث. اینها صفت های شهری است که در یک قرن گذشته دست هایش را از هم گشاده تا هر قومیتی را در آغوش بکشد و در خود جای دهد. این مرکز متراکم، شاید حالااز هر قومیتی تعداد بیشتری را در محله های خود جا داده باشد و فرهنگش، بیش از آنکه از آن خود باشد، 40 تکه ای است، هر تکه به رنگ و صفای شهری و مردمی. ایده ساخت سریال پایتخت هم شاید از همین جرقه، شعله کشیده و در سه سال متوالی پوست انداخته تا شده پایتخت 3؛ مجال تازه ای برای فرورفتن در تاروپود این هویت 40 تکه. موازنه تهران و پایتخت، حتی اگر به معنی