روزگار کمدی است. برای هر کاری که قصد دارد بخنداند، اولویت هست؛ اولویت بودجه، سالن، تصویب، پخش. سالن های نمایش شهر پر است از طنزهای ایرانی و خارجی. «نیل سایمون» با شوخی های آمریکایی اش که به نظر من ربطی به فضای زندگی ما ندارد، محبوب کارگردان هاست. اما «افسانه ماهیان» هنوز مشتاق همکاری با نمایشنامه نویسان وطنی است، او بعد از دوهمکاری با «نغمه ثمینی» این بار رفته سراغ مهین صدری با نمایشنامه «هم هوایی»، که یادآور روزهایی از زندگی همه ماست که نمی خنداندمان، اشکمان را درمی آورد و شاید لبخندی تلخ از سر حسرت، از سر ای کاش، که روزها برگردد به عقب و عقب تر. نمایشی یک ساعت و نیمه در سالن غیراستاندارد حافظ، که طراحی صحنه ای درخور، کاستی های سن را پوشانده.