آدم های عجول را دیده اید، آنها صبر را نمی شناسند، انگار در یک قانون نانوشته دائم با زمان مسابقه گذاشته اند، جالب این که با این همه کم تحملی کارها را آنچنان که انتظار دارند نمی توانند پیش ببرند. انگار فقط آنها هستند که کلی کار مهم دارند، انگار زمان فقط برای آنها طلاست، بقیه هم فقط از سر بیکاری و بی برنامگی است که در خیابان های شلوغ در هم می لولند.

آنها در رانندگی هم همین طورند. دست فرمان هیچ کس جز خودشان را قبول ندارند. فکر می کنند خودروهایی که در این ترافیک کلافه کننده پشت سر هم ردیف شده ​ و رانندگان شان دائم کلاچ و ترمز می گیرند تا کی مسیر جلوی شان باز شود یا به اندازه خودشان مهارت ندارند