رادیو، از همان روزی که در کشور ما پاگشا شد پدیده ای نجیب، مهنا و محترم بود. پدیده باتقوای فرهنگی-هنری چنان که از همان روز نخست با ما مردم این سرزمین نسبتی سببی پیدا کرد. یار غار مردم ما شد و خود را وقف خدمت به ما کرد. من گاهی خیال بازی ها می کنم، مثلادر خیالم رادیو را به شکل یک نفر آدمیزاده نقش بندی می کنم. خیال می کنم رادیو یک نفر آدمیزاده است، مرد است، یعنی خیلی آقاست و هم خیلی خانم؛ که برای ما هم پدری کرده و هم مادری. نیمه شب در گوش کودکی مان لالایی ها خوانده، قصه ها گفته، هر روز همه خانواده را دور هم جمع کرده و ما را از رویدادهای عالم خبردار نموده. به وقت شرعی، برای مان اذان ها گفته. شب