روستاهای بسیاری در کشور وجود دارد که به دلیل قرار گرفتن در نقاط صعب العبور و دورافتاده، ساکنان آنها از ابتدایی ترین امکانات اولیه زندگی محروم هستند. نبود راه ارتباطی مناسب، آب شرب، برق، شبکه گاز، مسکن مناسب و امکانات آموزشی، بهداشتی، فرهنگی و ورزشی و تفریحی، زندگی در این روستاها را به حدی سخت و طاقت فرسا کرده که حتی تصور آن برای سایر هموطنان غیرممکن است.

از این دست روستاها در کشور کم نیست. نمونه آن روستاهای دهستان موگویی از توابع بخش مرکزی شهرستان کوهرنگ در شمال غرب استان چهارمحال و بختیاری است که به دلیل قرار گرفتن در مناطق کوهستانی و صعب العبور، نه تنها از دریافت بسیاری امکانات و خدمات محروم مانده اند، بلکه هرسال در زمستان، در محاصره برف قرار گرفته و معمولاتا اواخر فصل بهار، ارتباطشان با سایر مناطق استان قطع می شود.