اردیبهشت آمد. بوی کتاب را هم آورد. سال فرهنگی کشور با برگزاری نمایشگاه تحویل می شود. پس بهتر است تحویل سال فرهنگی کشورمان را به یکدیگر شادباش بگوییم. از امروز به میمنت این تحویل و تحول چوب الف را به شکل روزانه و با سمت گیری جریانات کتاب و کتابخوانی در داخل کشور به مدت 10 روز با شما به اشتراک می نشینیم. باشد که کتاب این نازنین مغفول باری دیگر راه خود را به روزگار ما بیابد. اگر در همان گام نخست بخواهیم صادق باشیم باید وضعیت خود را به درستی برآورد کنیم. تیراژ حداقل 10 هزار جلدی دهه های 60 و 70 به طرفه العینی در آغاز سال 1385 به حدود سه هزار رسید و با گذشت تنها سه، چهار سال به رکورد غم انگیز و حیرت افزای هزار جلدی نزول کرد و شگفت آنکه این روزها صحبت از تیراژ چندصد جلدی است. حال اما که هنگامه شکوفه این گل های کاغذی است، حال اما که قرار است امید به تدبیری بایسته به کتابت و تحریر ما سرک بکشد بد نیست یک بار هم که شده خوشبین باشیم. این روزها بسیاری منتقد وضعیت موجود در دولت یازدهم هستند. نیک می دانیم طی هشت سال گذشته قاطبه اهالی جدی کتاب و کتابخوانی با رفتن به نمایشگاه قهر کرده اند. نویسندگانی شهیر از آن رو که کتاب خود را بر پیشخوان های ناشران نمی دیدند گوشه عزلت گزیدند. راهروهای نمایشگاه کتاب از مخاطبان جدی تهی شد... برای گام نخست شاید به یک آشتی همگانی با نمایشگاه نیاز داریم. به حضور همه آنها که دل شان در لابه لای صفحات کتاب می تپد. به حضور آنها که دغدغه فرهنگ و قلم دارند. این نمایشگاه متعلق به ما است. از آن من، شما و همه مردم. متعلق به هیچ دولتمرد، حکمران یا جناحی نیست. خود، آن را پاس بداریم و در مسیر نکوداشتش با یک آشتی ملی گام نخست را محکم برداریم.