سوال این هفته باشگاه سیاست «اعتماد» در مورد ارزیابی عملکرد دولت در عرصه سیاست داخلی، استراتژی و راهبردهای آن بود که امروز این سوال را از مصطفی ایزدی، نویسنده، روزنامه نگار و فعال سیاسی پرسیدیم که این گونه به آن پاسخ داد:

دولت در حوزه سیاست داخلی هم با موضوعات متعدد و هم با چالش های متعددی مواجه است که باید هر کدام از آنها به تفکیک بررسی شوند. دولت در حوزه سیاست داخلی در مواردی امیدوارانه و در مواردی هم کم فروغ حاضر شده است. مثلادر ارتباط با مساله اقلیت های دینی و اقوام این دولت کارنامه خوبی دارد اما در مقابل در موضوعاتی مثل مطالبه کارگران برای راهپیمایی روز جهانی کارگر توقع بیشتری از دولت یازدهم وجود داشت. در حوزه اقتصادی به هر حال هم گره های سیاسی و هم میراث مخرب دولت پیشین، تیم روحانی را با زحمات بسیار مواجه کرده است. همین طور در حوزه زنان که به نظر می رسد حرکت خاصی که حاکی از تلاش ریشه یی باشد دیده نمی شود. در زمینه فرهنگی اما به اعتقاد من با وجود آنکه نهادهای دیگری هم متولی هستند، هم خود آقای روحانی و هم وزارت ارشاد تا حدود زیادی توانسته شیوه برخورد با هنرمندان و فعالان فرهنگی را تغییر دهد و همین ارتباط محترمانه موجبات دلخوشی و دلگرمی بسیار را فراهم کرده. چرا که مشخصا در این مدت 9 ماه کسی توقع تحول بنیادین از دولت روحانی ندارد. این مساله یی است که باید در بقیه سیاست های دولت هم تسری پیدا کند، یعنی برخورد محترمانه دولت با مخاطبان و مردم و همچنین ایجاد ارتباط دو سویه محکم و قدرتمند. آنچه مسلم است این است که دولت تنها عامل اجرایی و بازیگر مسائل کشور نیست. مثلادر جریان مراسم روز جهانی کارگر قطعا تصمیماتی فراتر از دولت اتخاذ شده که نهایتا با تقاضای کارگران موافقتی صورت نگرفت. اما مساله این است که دولت باید بتواند این موضوعات را در حد امکان با جامعه مطرح کند تا سطح مطالبات متعادل شود. متاسفانه دولت از تمام ظرفیت خود در این حوزه بهره نگرفته است مخصوصا در مسائل اقتصادی که نیاز است بسیار بیش از اینها وضعیت کشور شرح داده شده و با مردم ارتباط نزدیک تری ایجاد شود. خلااین ارتباط می تواند در آینده به ضرر دولت باشد. در یک کلام دولت قطعا نمی تواند همه کارها را در کشور مرتب کند و باید صادقانه این قسمت از ناتوانی خود را با مردم در میان بگذارد.