شناسنامه دار بودن یا نبودن منتقدان مساله یی است که بسیاری منتقدان حسن روحانی از حسین شریعتمداری در روزنامه کیهان تا حمید رسایی را در مجلس وادار به واکنش کرده است. حسن روحانی نخست در گفت وگوی تلویزیونی با مردم و سپس در جریان سخنرانی خود در مراسم گشایش نمایشگاه کتاب تهران از بی شناسنامه بودن برخی منتقدان خود سخن گفت. منتقدان بی شناسنامه، مخالفانی هستند که همه دولت های پس از جنگ تحمیلی با آن رو به رو بودند و داستان تازه یی نیست. نه نام و نشان مشخصی دارند و نه تشکیلات و سازمانی شفاف و معلوم نیست از کجا تامین مالی می شوند. آنها روش های مختلفی دارند و از به کار گیری رفتارهای خیابانی و رادیکال نیز نمی هراسند. گاهی دست به تندترین اقدامات می زدند از آتش زدن کتابفروشی ها تا حمله به برخی مسوولان دولتی و ضرب و شتم آنها اما با این وجود هرگز تحت پیگرد قانونی قرار نمی گیرند. به بیان دیگر برای هیچ یک از کارهای خود تا به امروز هزینه یی نپرداخته اند. عملکرد این گروه بسته به ساخت دولتی که روی کار است و با توجه به برنامه هایی که در دستور کار دولت قرار دارد دارای تفاوت معناداری شده و نقاطی که مورد حمله قرار می دهند نیز در هر دولتی متفاوت بوده. نخستین حضور جدی شان در سال 74 و در دوران ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی بود که دفتر انتشاراتی مرغ آمین را در اعتراض به انتشار یک کتاب داستان به آتش کشیدند. دولتمردان آن روز ایران اگر می دانستند کار این گروه از آتش کشیدن بر سر مسائل فرهنگی روزی به ترور بر سر مسائل سیاسی خواهد رسید شاید همان ابتدای کار چاره یی می اندیشیدند.