«ابن قیس» بر امام باقر (ع) وارد شد و به حضرت عرض کرد ما کسانی را که مسلمان هستند و پیرو مکتب ما هستند، به دلیل معاصی خارج از ایمان نمی دانیم.

امام باقر(ع) فرمودند: اما رسول الله (ص) زناکار را در حین زنا، و دزد را در حین دزدی، مومن نمی دانند. «لایزنی الزانی و هو مومن، و لایسرق السارق و هو مومن»

همچنین شخصی به نزد علی(ع) آمد و گفت: «گروهی گمان می کنند که بنده نمی تواند زنا کند و مومن هم باشد، دزدی کند، شرب خمر نماید، رباخواری کند، خون حرامی را بریزد و در عین حال مومن باشد» حضرت فرمود: «صدقک اخوک» آنچه را که دوستت گفته است، راست است. چرا که از رسول الله(ص) این مطلب را شنیدم که روح ایمانی از گناهکار مفارقت می کند، و دلیل آن هم کتاب خداست. سپس حضرت به آیات 8 تا 10 سوره واقعه اشاره می فرمایند.(1)